Velen van mijn bloglezers vragen zich misschien af, in een jaar met zoveel turbulentie, opschudding, angsten en onzekerheden: "waarom schrijf je niets?". Juist nu er zoveel gebeurt en er zoveel behoefte is aan inzicht, troost en medeleven.
Er is niet zoiets als het eind van een reis, als het op leven aankomt. Er bestaat niet zoiets als klaar zijn met ontwikkeling. Op weg stel je jezelf doelen en ga je door fases. Vreugde, verdriet, teleurstelling en soms zelfs frustratie blijven opspelen. Bewustwording is volgens mij geen vrijkaartje naar verlichting, en intuïtie al evenmin. Wel...
Rond mijn 30ste levensjaar heeft een krachtige mystieke ervaring mijn leven drastisch veranderd;