Hoezo karma?

Wie kent het karma van de gletsjer? Eeuwen lang voortploeterend, centimeter na centimeter dalen gravend, bergen creërend. Ijs smeltend in een meer of zich verenigend met het water van de oceaan. Huilende tranen van het smeltende ijs, eindelijk vrij om weer te stromen. Zijn het tranen van vreugde of verdriet? Karma is het slijk der aarde, ons erfgoed, gebaseerd op het niet aflatend oordelen over die ander en over onszelf op basis van angst, onwetendheid en het daar uit voortkomende waardeoordeel. Het doet niets anders dan ons vertragen en beperken in onze groei en ontwikkeling. Karma is gebaseerd op het menselijk waardeoordeel en is niet ingegeven door de goddelijke vonk die in een ieder van ons aanwezig is. Karma ontleent zijn bestaansrecht aan het feit dat wij niet kunnen laten een ander af te rekenen op basis van wat wij menen te kunnen stellen als goed en slecht. Die ander moet de rekening gepresenteerd krijgen voor onze eigen genoegdoening. Maar misschien zouden we wat vaker toe moeten geven dat we reageren op gevolgen waarvan we de oorzaak eigenlijk niet kennen, ja, zelfs de moeite niet nemen deze oorzakelijkheid te onderzoeken, omdat we niet van plan zijn om ons (voor)oordeel bij te stellen. We gebruiken het oordeel over anderen om onszelf in een zo gunstig mogelijk daglicht te zetten. Beter zouden we misschien toe kunnen geven dat we het Karma van die ander niet kennen, en in de meeste gevallen niet eens ons eigen Karma, opgebouwd uit handelen maar misschien meer nog uit het niet aflatende oordeel over anderen waarmee we misschien juist de waardebepaling over ons eigen handelen vastzetten. Zeker kunnen we het Karma van anderen vervullen door ons te groeperen in afkeuring en oordeel, getuige de vele oorlogen waaronder we gebukt gingen en nogsteeds gaan. Het vast blijven houden aan waardeoordeel en oordeel menen uit te kunnen spreken over de daden van die ander, maakt niet alleen dat je Karma creëert voor die ander, maar je creëert daarmee ook jouw eigen Karma. Het is misschien niet heel veel levens geleden dat jij hetzelfde deed met waar je nu niet mee om kunt gaan en dus niet als een deel van jouw eigen mens zijn wenst te accepteren. Weet je zeker dat je die schuld al hebt ingelost? Karma houdt niet zichzelf in stand nog is het een straf van God of het Universum! WIJ houden Karma in stand en eigenlijk is dat een constructief gegeven, want dat maakt dat we kunnen worden als het gesmolten water van de gletsjer. Niet meer vertraagd door de belemmerende structuur, maar vrij stromend in een ontwikkeling die ruimte maakt voor vernieuwing en het loslaten van dogma's. Anderen en vooral ook jezelf te leren vergeven, toe durven te geven dat we het eigenlijk niet weten, ophouden met zo snel te oordelen en langzaam vrij te worden van waardeoordelen, maakt misschien dat deze aarde en haar schepping zich eindelijk kan bevrijden van wat wij zo graag betitelen als Karma. Liefdevol en vergevingsgezind zijn naar anderen en jezelf maakt dat Karma misschien niet noodzakelijkerwijs ingelost hoeft te worden, maar zichzelf gewoon oplost, zodat we deze wereld en haar bewoners eindelijk kunnen verheffen boven dat drijfzand, dat wij 'oorzaak en gevolg' noemen. Ruim tweeduizend jaar en nog hebben we moeite die paar vissen en stokbroden te verteren die Jezus uitdeelde. "Oordeel niet, opdat..." We spreken over 'Tabula Rasa' als zijnde het onbeschreven blad, zoals we de geboorte van een kind graag zien. "Wordt weer als het kind, opdat..." Feng Huang wenst een ieder in het jaar 2020 toe dat we elke dag wakker mogen worden in een wereld van het onbeschreven blad, met nieuwe kansen en mogelijkheden zonder beperkende gedachten over het verleden en de daaruit voortkomende angst voor de toekomst. Wakker worden, elke dag, in een wereld die liefde en het daar uit voortkomende vertrouwen uitstraalt. Deze wereld is geweldig ... Mensen zijn geweldig! Geef ze een kans.

Liefs, Paul